Bijna iedereen herkent het gebouw van NEMO Science Museum aan de opvallende vorm die kopergroen en groot boven het Amsterdamse Oosterdok uitsteekt. De beroemde Italiaanse architect Renzo Piano bekroonde zijn visie op het NEMO gebouw met een uitnodigend stadsplein op het dak.
Piano stond voor een grote uitdaging met het ontwerp van NEMO: het gebouw moest bovenop een tunnel komen. De kromming van de tunnel als fundering leidde tot de gekromde vorm van het gebouw zelf. In een spiegelende tegenbeweging van het verkeer dat omlaag de tunnelbuis ingaat, ontstond een gebouw dat uit het water lijkt op te rijzen.
Hoe indrukwekkend het uiterlijk van NEMO ook is, binnenin het gebouw draait het om de tentoonstellingen en het zelf beleven van wetenschappelijke kennis. En dat verdient alle aandacht. De architect heeft dan ook voor gekozen voor een ontwerp met minimale afleiding. Het trappenhuis biedt een heldere oriëntatie, de wanden zijn neutraal grijs en er zijn zo min mogelijk ramen om de concentratie bij de expositie te houden. Piano noemde dit concept de 'noble factory', als tegenhanger van het speelse exterieur.
“Amsterdam is een eendimensionale stad”, schreef Piano in zijn aantekeningen bij het ontwerp van NEMO. Hij miste in de hoofdstad een 'piazza' met uitzicht over de stad, zoals de meeste wereldsteden wel hebben. Met de komst van het NEMO gebouw en het markante dakplein op de bovenste verdieping is dat piazza er gekomen.
Het groene, duurzame dak functioneert met hulp van wetenschap en technologie als ‘natuurlijk’ ecosysteem op hoogte, met meer dan 75 verschillende soorten bloemen en planten. Een ontmoetingsplek waar verwondering, kennis en inspiratie centraal staan en waar jong en oud, professionals en leken, wetenschappers, technici, uitvinders en makers elkaar ontmoeten.