Weten we hoe dinosaurussen klonken?

Aan de hand van gevonden resten van dinosauriërs kunnen we een beeld vormen van hoe de giganten eruitzagen. Maar niet welke geluiden ze maakten… Toch?

Tsjilpende T-rex

Om achter het stemgeluid van dinosauriërs te komen, kijken paleontologen – onderzoekers die fossielen bestuderen – naar dieren die nu nog leven en die familie zijn van de reuzen. Denk aan krokodillen die een voorouder delen met de uitgestorven beesten. Of aan vogels, die afstammen van de vleesetende dinosauriërs.

Nu zijn er natuurlijk heel veel verschillende vogels, en daardoor ook heel veel verschillende geluiden die deze dieren maken. Een musje tsjilpt vrolijk, een ekster maakt een krassend geluid, een nachtegaal zingt de mooiste liedjes. Maar als dieren groter worden, produceren ze over het algemeen lagere, zwaardere tonen. De vleesetende giganten hebben dus vast niet zo geklonken als dat musje.

Alleen harde resten

Maar hoe dan wel? We weten het niet goed. Dat komt vooral doordat paleontologen vaak alleen harde resten, zoals botten, van uitgestorven dieren vinden. En vrijwel nooit zachtere onderdelen zoals de syrinx, het orgaan waarmee vogels zingen. Of het strottenhoofd, waarmee onder andere krokodillen geluid produceren.

Toch ontdekten een aantal onderzoekers bijna twintig jaar geleden in Azië een fossiel strottenhoofd van een ankylosaurus, een plantenetende dino. Ze vergeleken de structuur van dit orgaan met de strottenhoofden van dieren die vandaag de dag nog leven en waarvan we weten hoe ze klinken, zoals de krokodillen.

Beantwoord door Naomi Vreeburg